کشف سلول های بنیادی پس از تولد در پالپ دندان توسط Gronthos و Shi، حدود دو دهه پیش، افق های جدیدی را به روی تحقیقات سلول های بنیادی گشود و حرفه دندانپزشکی را بیشتر به سمت حوزه هیجان انگیز پزشکی بازساختی سوق داد. سلول‌های بنیادی پس از تولد در پالپ دندان‌های شیری همه کودکان در طی 6 تا 12 سال اول رشد افتاده یا کشیده شده‌اند وجود دارند و معمولاً در دندان آسیاب سوم (دندان‌های عقل) نیز وجود دارند. 

تعدادی از بافت های دهان جمعیت های مجزایی از سلول های بنیادی را شامل می شوند: سلول‌های بنیادی پالپ دندان بزرگسالان (DPSC) و سلول‌های بنیادی دندان‌های شیری کشیده شده (SHED)، سلول‌های بنیادی لیگامان پریودنتال (PDLSC)، سلول‌های بنیادی استخوان آلوئولی (ABSC)، سلول های بنیادی پاپیلای آپیکال (SCAP) که از بافت داخل و اطراف خود دندان مشتق می شوند، سلول های پیش ساز جوانه دندان (TGPC) و سلول های بنیادی فولیکول دندانی (DFSC) موجود در جوانه دندان سلول های بنیادی ای هستند که به رشد دندان کمک می کنند و بنابراین برای استفاده درمانی به راحتی در دسترس نیستند. بافت های دهان مانند اپیتلیوم، لثه و غدد بزاقی نیز جمعیت منحصر به فردی از سلول های بنیادی را در خود جای داده است. با این حال، واضح است که کم تهاجمی ترین منبع سلول های بنیادی دندانی آنهایی هستند که به طور طبیعی به عنوان بخشی از رشد رها می شوند – SHED- که در پالپ دندان های شیری موجود است.

خلاصه ای از فرآیندهای جداسازی سلول های بنیادی پالپ دندان:

سلول های بنیادی به طور معمول از بافت پالپ، با رشد بافت (سمت چپ) یا هضم آنزیمی (راست) جمع آوری می شوند. در هر دو مورد، جمعیت های حاصل از نظر زنده ماندن، آلودگی و اغلب وجود نشانگرهای سلول های بنیادی با استفاده از فلوسیتومتری آزمایش می شوند. سلول های زنده سپس در تانک های حاوی نیتروژن مایع منجمد و برای طولانی مدت نگه داری می شوند.

فرآیند انجماد و ذخیره سازی، مشابه روش های استاندارد رایج در آزمایشگاه های تحقیقاتی است و شامل یک فرآیند انجماد آهسته یا مرحله‌ای است که به دنبال آن ذخیره‌سازی طولانی‌مدت در حضور نیتروژن مایع انجام می‌شود که نمونه‌ها را زیر 195.8- درجه سانتی‌گراد / 320.5- درجه فارنهایت نگه می‌دارد.